Ενεργοποίηση Κοινωνικών Δικτύων

Του ΣΩΤΗΡΗ ΠΑΓΩΝΗ

Δ/ΝΤΟΥ – ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΟΥ  ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑΣ «Α. ΦΛΕΜΙΝΓΚ» Γ.Ν. ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ - ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΔΗΜΟΥ Ν. ΜΑΚΡΗΣ  

Η κοινωνική μέριμνα είναι ένα μεγάλο δίκτυο αλληλεγγύης φτιαγμένο από όλους εμάς για να προστατεύουμε τους αδύναμους ανθρώπους όπως ακριβώς μια αγέλη ή μια οικογένεια υποστηρίζει ενστικτωδώς όλα τα μέλη της που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση: ανήμπορα, μικρά, άρρωστα, τραυματισμένα, γερασμένα.

Στην εποχή μας τα κοινωνικά δίκτυα έχουν εξελιχθεί με ταχύτητα βοηθούμενα από την εύκολη και γρήγορη μεταφορά των ειδήσεων και των εικόνων. Τα περισσεύματά μας – αποτέλεσμα ενός ακατάσχετου και ακατανόητου καταναλωτισμού – τελικά διοχετεύονται σε συνανθρώπους που τα χρειάζονται αλλά δεν μπορούν να τα αποκτήσουν. Όλοι παραμένουν ευτυχείς: αυτοί, οι άλλοι αλλά κυρίως εμείς, πιο ανάλαφροι και με λιγότερες ενοχές.

Σήμερα ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι πεινούν και άλλο ένα υποσιτίζεται. Η φτώχεια παραμένει ο υπ’ αριθμόν 1 κίνδυνος της ανθρωπότητας. Αυτό το θηρίο πρέπει να πολεμήσουμε πρώτα απ’ όλα κι αν δεν το σκοτώσουμε, τουλάχιστον να μη το αφήσουμε να βγει από τη σκοτεινή σπηλιά του κάνοντας να ατροφήσουν τα πλοκάμια του: έλλειψη τροφής, υγειονομικής περίθαλψης, μόρφωσης, στέγης και ρουχισμού.

Στην Ελλάδα ένα στα πέντε άτομα θεωρείται ότι ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας (διαθέτει λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα για τις ανάγκες του). Η δύσκολη οικονομικά χρονική περίοδος που ζούμε, γνωστή ως κρίση, έχει και μερικές καλές πλευρές. Μας άνοιξε τα μάτια και αναθεωρήσαμε επί τα βελτίω τις απόψεις για τη ζωή και ανασύραμε τις αξίες που μας έμαθαν στην οικογένεια και στα σχολεία που πήγαμε. Διαπιστώσαμε ακόμη ότι το κράτος και τοπική αυτοδιοίκηση αδυνατούν να ασχοληθούν με όλα. Έτσι πήραμε πρωτοβουλίες και αρχίσαμε ν’ αντιμετωπίζουμε καθημερινά προβλήματα διαβίωσης αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας, που είναι οι αδύναμοι κρίκοι στο κοινωνικό δίκτυο.

Συνειδητοποιούμε αίφνης πόση δύναμη έχουμε, πόσο χρόνο διαθέτουμε, πόση εμπειρία και γνώσεις κατέχουμε. Με έκπληξη αντιληφθήκαμε πόσοι φίλοι / συγγενείς/ συνάδελφοι/ γείτονες/ γνωστοί ανταποκρίθηκαν άμεσα στα καλέσματά μας για προσφορές κάθε μορφής. Επίσης διαπιστώσαμε πόσο εύκολο είναι ν’ ανακουφισθούν όλοι αυτοί που υποφέρουν σε διάφορους βαθμούς και να ξανανθίσει το χαμόγελο και η ανθρώπινη ελπίδα.

Η ιδιωτική πρωτοβουλία θα μας σώσει πάλι και το ακατάβλητο γονίδιο της ελληνικής φυλής θα θαυματουργήσει όπως στις εποχές των μεγάλων ευεργετών.

Ο σκοπός μας είναι να εστιάζουμε τις προσπάθειες στην χώρα μας όπου εκτός από τα 10 εκατομμύρια Έλληνες διαβιεί κι άλλο 1,5 εκατομμύριο ταλαίπωροι μετανάστες από 127 χώρες! Το υπέροχο κλίμα μας διευκολύνει τις συνθήκες ζωής και προσφέρει κατάλληλες ψυχολογικές υποδομές καλλιέργειας της αισιοδοξίας. Ο Επίκουρος έλεγε ότι για να διασφαλίσεις τις βασικές σου ανάγκες χρειάζεσαι λίγα χρήματα αλλά για ν’ αποκτήσεις επί πλέον άχρηστα πράγματα απαιτείται πολύ μεγάλο κόστος.

Οι δεσμοί και οι κόμβοι των κοινωνικών δικτύων λειτουργούν σύνθετα και σε διαφορετικά επίπεδα ενώ διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην επίλυση των ανθρωπιστικών προβλημάτων σε διαφόρων μεγεθών κοινωνικά σύνολα. Πάντα είναι απαραίτητη η ύπαρξη ανθρώπων – κλειδιών που συντονίζουν προσπάθειες, παίρνουν αποφάσεις και δρουν καταλυτικά για την ταχύτερη διευθέτηση των ανοικτών θεμάτων αδιαφορώντας αν θεωρηθούν πυρήνες συγκέντρωσης ενεργειών ή αν το αναπτυσσόμενο δίκτυο λάβει κάποια εγωκεντρική μορφή. Το αποτέλεσμα μετράει γι’ αυτούς και η δύναμη του παραδείγματος για να πολλαπλασιάζονται οι ανάλογες μιμήσεις, όχι βέβαια με τη μορφή καταστρεπτικής χιονοστιβάδας αλλά με υβριδικής μορφής δραστικά συνεργατικά σχήματα.

Η ικανοποίηση που αισθάνονται τα μέλη των κοινωνικών δικτύων – είτε πομποί είτε δέκτες βοήθειας – από την υλοποίηση των προσπαθειών τους είναι η μόνη ανταμοιβή τους η οποία παράλληλα φορτίζει τους συσσωρευτές ενέργειας για να συνεχίσουν να παράγουν έργο προσφοράς: είδη διατροφής, σχολική μόρφωση, χρηματικά μικροδάνεια, επίλυση προβλημάτων υγείας, προσφορά αίματος/ αιμοπεταλίων/ οργάνων, τακτοποίηση αξιοπρεπών καταλυμάτων, θέσεις απασχόλησης, επαγγελματικές συμβουλές, παροχή ενδυμασίας αλλά και ψυχολογικής υποστήριξης κλπ.

Αν αναλογισθούμε τι πέρασαν οι γονείς μας τον προηγούμενο αιώνα ( δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, Μικρασιατική καταστροφή, γερμανική κατοχή, εμφύλιες συρράξεις, έλλειψη δημοκρατικών αρχών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, κύματα μετανάστευσης και αστυφιλία, καταστροφικοί σεισμοί, πρωτόγονες τεχνολογίες θέρμανσης, επικοινωνιών, καθαριότητας κλπ.) μάλλον θεωρούμε αστείους τους σημερινούς περιορισμούς στη καθημερινότητά μας. Ας ενεργοποιηθούμε λίγο παραπάνω διαθέτοντας από το πλεόνασμά μας ό,τι έχουμε και ας το προσφέρουμε σ’ αυτούς που το χρειάζονται για να ξεφύγουν από το περιθώριο της ζωής. Είναι τόσο εύκολο!

Ας αφουγκραστούμε τον Ισοκράτη: «θα ευδοκιμήσεις στο μέλλον σου εφ’ όσον τοποθετήσεις με επιτυχία το παρόν σου».