Γιατί διαφωνώ με το κίνημα "Δεν Πληρώνω"

(άρθρο του Δ. Σταύρου, dstavrou.blogspot.com)

Η ανθρώπινη συμβίωση με γραπτούς κανόνες αποτελεί ένα τεράστιας σημασίας ιστορικό επίτευγμα. Η δικαιολόγηση της παράνομης διαμαρτυρίας είναι επικίνδυνη, διότι παροτρύνει τη γενίκευση της ανομίας και τελικά την κοινωνική διάλυση. Μετά τη δικαιολόγηση του «Δεν Πληρώνω», καθένας θα μπορεί να έχει το έρεισμα να δικαιολογεί τα πάντα, από το «απαλλοτριώνω τα Σούπερ Μάρκετ» μέχρι το «καίω τράπεζες» και το «λιντσάρω όποιον πολιτικό δε μου αρέσει». Αν, όμως, στα πλαίσια της ανυπακοής, οι εργοδότες ή οι πελάτες των μελών του κινήματος άρχιζαν να λένε «Δε Σε Πληρώνω », τότε ίσως κατανοούσαν καλύτερα το αδιέξοδο της στάσης τους. Τυχαίνει να διαφωνούμε κι εμείς με πολλούς φόρους και να τους θεωρούμε άδικους. Τι θα γίνει αν σταματήσουμε να τους πληρώνουμε ; Αναπόφευκτα, αυτού του είδους η παραβατικότητα οδηγεί στην παραιτέρω επιδείνωση των οικονομικών του Κράτους με τελικό αποτέλεσμα την οριστική κατάρρευση. 

Όσο και να μη μας αρέσουν οι Συμβάσεις Παραχώρησης για τους οδικούς άξονες (Ν.3555/2007) και για τις τιμές στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουν κυρωθεί με νόμους που έχουν ψηφιστεί από το Eλληνικό Κοινοβούλιο. Επομένως, όταν τα μέλη του κινήματος «Δεν Πληρώνω» επιχειρηματολογούν, δε θα πρέπει να επικαλούνται τους Νόμους, αλλά οτιδήποτε άλλο. Αφού οι οπαδοί του «Δεν Πληρώνω» δεν ενδιαφέρονται να τηρήσουν ένα νόμο που έχει ψηφιστεί στη Βουλή, γιατί επικαλούνται τους Νόμους και το Σύνταγμα για το δίκαιό τους ; Η πολιτική ανυπακοή απαιτεί θάρρος και αποφασιστικότητα για αποδοχή των συνεπειών. Οι πολιτικά ανυπάκουοι, πχ. οι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές της Greenpeace δεν παρακάμπτουν τις κυρώσεις. Αντιθέτως, τις επιζητούν. Άραγε τι είδους κίνημα είναι εκείνο που χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά ;

Αν οι διαμαρτυρόμενοι ήθελαν να κινηθούν νόμιμα ενάντια στις όποιες ατέλειες (και είναι πολλές) των συμβάσεων για τους οδικούς άξονες, ή για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, θα μπoρούσαν να περιοριστούν σε διαδηλώσεις, σε δικαστικούς αγώνες, σε έξυπνους ακτιβισμούς, σε μαχητική αρθρογραφία, σε πίεση προς τους κατά τόπους βουλευτές, κτλ. Όμως, δεν περιορίζονται στα παραπάνω θεμιτά μέσα. Αν το έκαναν, θα είχαν και το ηθικό έρεισμα να επικαλούνται τη νομιμότητα. Τώρα, το έχασαν. Το έχασαν και για έναν ακόμη λόγο: Αποκρύπτουν ότι η «κατάργηση όλων των διοδίων» που προτείνουν, θα διπλασιάσει, τουλάχιστον, τα τέλη κυκλοφορίας, καθώς επίσης και ότι το χρεωκοπημένο Κράτος μας δεν μπορεί να στηρίξει τη χρηματοδότηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Εκτός αν προτείνουν ο φορολογικός συντελεστής να ανέλθει για όλους μας στο 99%.... Πώς αλλιώς θα βρουν τα χρήματα ; Πού θα φτάσει το λαϊκό εισόδημα αν στηριχτούν όλα τα έργα στη φορολογία των Ελλήνων ;

Αυτό δε σημαίνει ότι οι επίμαχες Συμβάσεις Παραχώρησης για τους μεγάλους οδικούς άξονες εφαρμόζονται σωστά σήμερα. Με τη μεγάλη καθυστέρηση των απαλλοτριώσεων από το Κράτος, οι κατασκευές προχωρούν τραγικά αργά με αποτέλεσμα να καθυστερούν και όλα τα υπόλοιπα: Το κλειστό σύστημα διοδίων, οι κάρτες έκπτωσης για συχνές διελεύσεις, οι παράπλευροι δρόμοι, κτλ. Άρα, αντί για την «κατάργηση όλων των διοδίων» και το «οι δρόμοι είναι λαϊκή περιουσία», τα μόνα λογικά συνθήματα ενός κινήματος εναντίον των διοδίων θα έπρεπε να ήταν το «χιλιομετροχρέωση» και «ποιοτικοί εναλλακτικοί παράδρομοι».

Επιπλέον, δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τα θετικά που αποδεδειγμένα μπορούν να φέρουν οι ιδιωτικές εταιρείες (οι «κακοί» εργολάβοι) στους οδικούς άξονες: το άριστης ποιότητας οδόστρωμα, τα ηχοπετάσματα, η πολύ καλή σήμανση, οι ποιοτικές υπηρεσίες, η προσφορά θέσεων εργασίας, η ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη, η αύξηση των κρατικών εσόδων μέσω της φορολογίας τους, είναι μερικά μόνο από τα οφέλη που όλοι απολαμβάνουμε, αλλά λίγοι τα αναφέρουν. 

Σε κάθε περίπτωση, τα λαϊκίστικα συνθήματα και οι παράνομες πρακτικές δεν είναι ενδεδειγμένες λύσεις για να αντιμετωπιστούν οι στρεβλώσεις των Συμβάσεων Παραχώρησης. Δε συμβάλλει κανείς στη νηφάλια ενημέρωση και στον παιδευτικό ρόλο, που αναπόφευκτα παίζει κάθε πολιτικό κίνημα, με κραυγές του τύπου «Δεν Πληρώνω».