Ο Γιώργος Ζαχαράτος «έχασε» την Ξένια του...

Όταν η άδικη και σκληρή μοίρα θέλει να παίξει τα δικά της παιχνίδια, δεν κάνει επιλογές... Της φτάνει μια στιγμή, για να μοιράσει απύθμενο πόνο. Και αυτό έκανε σε έναν φίλο, αγωνιστή της ζωής, στερώντας του ένα από τα δυο πολυαγαπημένα του παιδιά.

Ο φίλος Γιώργος Ζαχαράτος, έσβησε τη χαρά του, από μια αναγνώριση του αγώνα στη ζωή του και στην τοπική κοινωνία, όταν έσβησε εντελώς άδικα και η ζωή της κόρης του Ξένιας και μάλιστα τη στιγμή που είχε ανοίξει τα δικά της φτερά και το δικό της σπιτικό.

Το μόνο που μπορώ να πω φίλε Γιώργο, είναι, πως όταν αγαπάμε τόσο πολύ, όσο εσύ, αυτό το "χάνουμε", όταν θα φτάσει η στιγμή που θα πάμε να το βρούμε. Δηλαδή, δεν το χάνουμε ΠΟΤΕ!

Εσύ, η Πόπη και η Ζωή πρέπει να συνεχίσετε τον αδυσώπητο ανηφορικό σας δρόμο, με την δύναμη και την αξιοπρέπεια που σας διακρίνει, για να δικαιώσετε και την Ξένια που αυτό θα σας ζητούσε απ’ την καρδιά της.

Σπύρος Ξύλος