(π. Γ. Μεταλληνού)
ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΗΜΕΡΑ για τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
Κάλαμος Αττικής
Εάν αποφράδα ημέρα είναι η 29η Μαΐου 1453, αφού “η πόλις των πόλεων”, έπεσε στα χέρια των Τούρκων, εξίσου σημαντική είναι και η 13η Απριλίου 1204, ημέρα κατά την οποία η Πόλη κατακτήθηκε από τους Σταυροφόρους και τους Φράγκους. Μετά το 1204 αρχίζει η μακρά περίοδος της πτώσης της Αυτοκρατορίας. Η Πόλη πλέον ήταν καταδικασμένη να πέσει, να πεθάνει. Το κύριο χτύπημα κατά της Κωνσταντινουπόλεως και της Αυτοκρατορίας της Ρωμιοσύνης, της Ρωμανίας, γίνεται το 1204 και όχι το 1453. Το 1453 δόθηκε η χαριστική βολή. Από εκεί και πέρα, η εξέλιξη των πραγμάτων είναι σημαντική.
Ο ανομολόγητος στόχος των Σταυροφοριών ήταν η κυριαρχία στην Ανατολή. Το πνεύμα, οι στόχοι και η κινητήριος δύναμή τους ήταν η ενοποίηση Δύσης και Ανατολής, η πραγμάτωση μια υπερ-ενωμένης Ευρώπης υπό το σκήπτρο της Φραγκοσύνης. Αυτός ήταν ο στόχος τόσο της θρησκευτικής όσο και της πολιτικής ηγεσίας τους. Το ίδιο σχέδιο θα επαναληφθεί από το Μέγα Ναπολέοντα στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα. Κι αυτό το όραμα της ενωμένης Ευρώπης έγινε πραγματικότητα σήμερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σήμερα είναι πλέον ξεκαθαρισμένο πως η εκτροπή της σταυροφορίας προς την Κωνσταντινούπολη, ήταν σκόπιμη. Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός πως, όταν καταλαμβάνεται η Πόλη, η καταστροφή είναι πλήρης. Τα εγκλήματα των χριστιανών της Δύσεως ήταν τρομακτικά, σε σημείο που, όπως λένε οι ιστορικοί, δεν μπορούν να συγκριθούν με όσα έκαναν αργότερα οι Μουσουλμάνοι.
Η Δύση όμως άλλαξε; Η Ευρώπη άλλαξε; Υπάρχει μια μόνιμα αρνητική στάση, η οποία αρχίζει από τον 18ο αιώνα. Η ευρωπαϊκή αιχμαλωσία της παιδείας μας και της πολιτικής μας, δείχνει ότι εισήλθαμε σε μια τρίτη άλωση, που είναι συνέχεια της αλώσεως του 1204. Το 1453 είχαμε τις ψυχικές δυνάμεις και τα συνειδησιακά αποθέματα, το φρόνημα -όπως λένε εκκλησιαστικά- να υπερβούμε την κατάσταση. Σήμερα φαίνεται πως οι περισσότεροι δεν τα διαθέτουμε. Δόξα στο Θεό, η μαγιά μένει· μένει η πλατιά λαϊκή βάση και συνεχώς αποδεικνύεται αυτό που το λέμε πολλές φορές, ότι ο λαός μας προηγείται της ηγεσίας του. Εμείς έχουμε την εσωτερική ελευθερία, και γι’ αυτό το λόγο υπάρχουν οριακές στιγμές μέσα στην πορεία μας, όπου δεν υπακούμε στα κόμματα και στην ηγεσία μας. Δεν υπακούμε ακόμη και στην εκκλησιαστική ηγεσία, όταν δε μας διδάσκει το νόμο του Χριστού μας, και δε συνεχίζει το κήρυγμα τον Άγιων Πατέρων
Στόχος των Δυτικών -και των Παπικών συμπεριλαμβανομένων- συνεχίζεται να είναι η αποσύνδεση της Ορθοδοξίας από τον Ελληνισμό! αυτό σημαίνει χωρισμός Εκκλησίας – Πολιτείας. Ο χωρισμός για τον οποίον γίνεται κατά καιρούς λόγος, δεν σημαίνει διοικητικό χωρισμό, διότι αυτός υπάρχει και καθορίζεται νομικά. Θέλουν την αποσύνδεση της Ορθοδοξίας από όλες τις δομές, από όλους τους θεσμούς, από όλες τις περιπτώσεις του εθνικού μας βίου. Σήμερα λοιπόν υπάρχει απειλή αλώσεως της ψυχής, διότι τα σύνορά μας πλέον δεν είναι γεωγραφικά. Αυτοπαραδοθήκαμε στην ευρύτερη αυτή ένωση που λέγεται Ενωμένη Ευρώπη και στη Νέα Εποχή, και στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Τα σύνορά μας όμως συνεχίζουν να είναι μέσα στην ψυχή μας. Εκεί ζει και επιβιώνει ο Ελληνισμός, ο Ελληνορθόδοξος άνθρωπος, κι εκεί χάνεται.
Ο ανομολόγητος στόχος των Σταυροφοριών ήταν η κυριαρχία στην Ανατολή. Το πνεύμα, οι στόχοι και η κινητήριος δύναμή τους ήταν η ενοποίηση Δύσης και Ανατολής, η πραγμάτωση μια υπερ-ενωμένης Ευρώπης υπό το σκήπτρο της Φραγκοσύνης. Αυτός ήταν ο στόχος τόσο της θρησκευτικής όσο και της πολιτικής ηγεσίας τους. Το ίδιο σχέδιο θα επαναληφθεί από το Μέγα Ναπολέοντα στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα. Κι αυτό το όραμα της ενωμένης Ευρώπης έγινε πραγματικότητα σήμερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σήμερα είναι πλέον ξεκαθαρισμένο πως η εκτροπή της σταυροφορίας προς την Κωνσταντινούπολη, ήταν σκόπιμη. Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός πως, όταν καταλαμβάνεται η Πόλη, η καταστροφή είναι πλήρης. Τα εγκλήματα των χριστιανών της Δύσεως ήταν τρομακτικά, σε σημείο που, όπως λένε οι ιστορικοί, δεν μπορούν να συγκριθούν με όσα έκαναν αργότερα οι Μουσουλμάνοι.
Η Δύση όμως άλλαξε; Η Ευρώπη άλλαξε; Υπάρχει μια μόνιμα αρνητική στάση, η οποία αρχίζει από τον 18ο αιώνα. Η ευρωπαϊκή αιχμαλωσία της παιδείας μας και της πολιτικής μας, δείχνει ότι εισήλθαμε σε μια τρίτη άλωση, που είναι συνέχεια της αλώσεως του 1204. Το 1453 είχαμε τις ψυχικές δυνάμεις και τα συνειδησιακά αποθέματα, το φρόνημα -όπως λένε εκκλησιαστικά- να υπερβούμε την κατάσταση. Σήμερα φαίνεται πως οι περισσότεροι δεν τα διαθέτουμε. Δόξα στο Θεό, η μαγιά μένει· μένει η πλατιά λαϊκή βάση και συνεχώς αποδεικνύεται αυτό που το λέμε πολλές φορές, ότι ο λαός μας προηγείται της ηγεσίας του. Εμείς έχουμε την εσωτερική ελευθερία, και γι’ αυτό το λόγο υπάρχουν οριακές στιγμές μέσα στην πορεία μας, όπου δεν υπακούμε στα κόμματα και στην ηγεσία μας. Δεν υπακούμε ακόμη και στην εκκλησιαστική ηγεσία, όταν δε μας διδάσκει το νόμο του Χριστού μας, και δε συνεχίζει το κήρυγμα τον Άγιων Πατέρων
Στόχος των Δυτικών -και των Παπικών συμπεριλαμβανομένων- συνεχίζεται να είναι η αποσύνδεση της Ορθοδοξίας από τον Ελληνισμό! αυτό σημαίνει χωρισμός Εκκλησίας – Πολιτείας. Ο χωρισμός για τον οποίον γίνεται κατά καιρούς λόγος, δεν σημαίνει διοικητικό χωρισμό, διότι αυτός υπάρχει και καθορίζεται νομικά. Θέλουν την αποσύνδεση της Ορθοδοξίας από όλες τις δομές, από όλους τους θεσμούς, από όλες τις περιπτώσεις του εθνικού μας βίου. Σήμερα λοιπόν υπάρχει απειλή αλώσεως της ψυχής, διότι τα σύνορά μας πλέον δεν είναι γεωγραφικά. Αυτοπαραδοθήκαμε στην ευρύτερη αυτή ένωση που λέγεται Ενωμένη Ευρώπη και στη Νέα Εποχή, και στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Τα σύνορά μας όμως συνεχίζουν να είναι μέσα στην ψυχή μας. Εκεί ζει και επιβιώνει ο Ελληνισμός, ο Ελληνορθόδοξος άνθρωπος, κι εκεί χάνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σας μετράει...
Σχόλια όμως ανώνυμα που θίγουν ανθρώπους, ΔΕΝ δημοσιεύονται.