ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ για τον ΩΡΩΠΟ: Η ΔΗ.Σ.Ω έκανε την αρχή στο Αμφιαράειο

H ΔΗΣΩ, στα πλαίσια της εβδομάδας «ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ», διοργάνωσε σήμερα Κυριακή 22 Μαΐου 2011, εθελοντικό καθαρισμό του δάσους γύρω από το Αμφιαράειο, στα πλαίσια της πυροπροστασίας του Αρχαίου Θεάτρου.

Το κάλεσμα όμως που έκανε στους πολίτες του Ωρωπού, δεν μπορούμε να πούμε πως βρήκε ανταπόκριση τους πολίτες του Δήμου Ωρωπού, σε αντίθεση με τη δημοτική αρχή η οποία ήταν αρωγός της προσπάθειας αυτής, διαθέτοντας μάλιστα αυτοκίνητα και μηχάνημα του δήμου.

Ο δήμαρχος Γιάννης Οικονομάκος ήταν εκεί, όπως και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Χρήστος Νικολάου και ο αντιδήμαρχος Καλάμου Δημήτρης Βλάχος. Η προστασία του περιβάλλοντος, του πολιτισμού και της αρχαιολογικής κληρονομιάς είναι μια υπόθεση όλων.

Παρών φυσικά ήταν και ο πρόεδρος της ΔΗΣΩ, βουλευτής και δημοτικός σύμβουλος Ωρωπού Βασίλης Οικονόμου, οι δημοτικοί σύμβουλοι της ΔΗΣΩ, Ελένη Βαρνάβα και Φίλιππος Σιδέρης και ο υπεύθυνος του Γραφείου Χωροταξίας και Περιβάλλοντος της ΔΗΣΩ, Βασίλης Μπιλίρης.

Εκεί ήταν και η νεολαία της ΔΗΣΩ. Ο πρόεδρός της Δημήτρης Μπαλής, μας είπε: «Σήμερα κάνουμε μια αρχή στον εθελοντισμό που λείπει από το δήμο Ωρωπού και θέλουμε να δείξουμε πως είναι ό,τι πιο σωστό και παραγωγικό και ιδιαίτερα για τους νέους, που πρέπει να αρχίσουν να ασχολούνται μ’ αυτόν. Ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια από το Αμφιαράειο, το σύμβολο του Ωρωπού και στη συνέχεια θα κάνουμε και άλλες ανάλογες ενέργειες. Έχουμε πρόγραμμα και αυτός θα είναι μήνας εθελοντισμού». Επίσης και το μέλος Γιώργος Κούρτης, μας τόνισε: «Σήμερα κάνουμε μια κίνηση αρκετά σημαντική για το δήμο μας. Εμείς σε σύντομα χρονικά περιθώρια οργανώσαμε αυτήν την προσπάθεια από μια περιοχή που συμβολίζει το δήμο Ωρωπού, θέλοντας να τονίσουμε επιπλέον την εγκατάλειψη ενός τόσο σπουδαίου και αναξιοποίητου για την περιοχή μνημείου, που βρίσκεται τόσο κοντά στην Αθήνα. Άσχετα από παρατάξεις και πολιτικές, είμαστε υπέρ της οικολογίας και του περιβάλλοντος και ζητάμε την ευαισθητοποίηση των συμπολιτών μας για τον τόπο τουλάχιστον που ζούμε».